معرفی کامل رشته آیکیدو

موریهه اوشیبا (morihei ueshiba) (1969-1883) پایه گذار سبک آی کی دو بود. Ai: به معنای هماهنگی Ki: به معنای نیروی درونی، انرژی طبیعی do: به معنای راه و روش می باشند. آی کی دو را با عنوان روش هایی برای دفاع شخصی و بهبود رفتار انسانی می شناسند. یک رزمی کار آی کی دو تلاش می کند تا فنون دفاع شخصی را بدون آسیب رساندن یا حمله به دیگران انجام دهد. حرکات پایه در آی کی دموریهه وشیبا (morihei ueshiba) (1969-1883) پایه گذار سبک آی کی دو بود.
Ai: به معنای هماهنگی
Ki: به معنای نیروی درونی، انرژی طبیعی
do: به معنای راه و روش می باشند.
آی کی دو را با عنوان روش هایی برای دفاع شخصی و بهبود رفتار انسانی می شناسند. یک رزمی کار آی کی دو تلاش می کند تا فنون دفاع شخصی را بدون آسیب رساندن یا حمله به دیگران انجام دهد.حرکات پایه در آی کی دو حرکات طبیعی هستندو اکثر حملات در این سبک به صورت ذاتی و با الهام از ذات طبیعت انجام می شوند. یک آی کی دو کا، بدون تلاش برای حمله یا تهاجم تنها می کوشد تا خود را با شرایط هماهنگ کرده و در برابر حملات احتمالی حریفان، از خود دفاع نماید. آن گاه در صورت لزوم از ضربات مشت یا لگد خود نیز استفاده می نماید. یک آی کی دو کا واقعی بهتر می داند تا قدرت خود را بدون ضربه زدن به دیگران و یا تحقیر آنان حفظ نماید.

برای دیدن تمام مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنید

تاریخ هنر رزمی آی کی دو

موریهه اوشیبا (1969-1883) که به او دوشو هم می گویند در سال 1931 و در شهر توکیو شروع به تدریس این رشته کرد. او ابتدا تحت نظر و تعلیم اساتید بزرگ هنرهای رزمی کشورش قرار گرفت و بعد از کسب تجربه و مهارت در بسیاری از سبک های رزمی از جمله (Jujitsu) یا مبارزه بدون اسلحه، (kenjitsu) مبارزه با شمشیر و (sojitso) یا مبارزه با نیزه در حالیکه از صرف یک مبارزه گر بودن ارضاء نمی شد به مذهب و فلسفه روی آورد و در آنها نیز به تبحری خاص دست یافت. اما فرمول اولیه سبک آی کی دو در پی اتفاقی ناگهانی و در سال 1925 شکل گرفت. در بحثی که پیرامون هنرهای رزمی بین وشیبا و یک افسر ارشد نیروی دریایی ژاپن روی داد، افسر نیروی دریایی، استاد را به یک مبارزه تن به تن فرا خواند و با یک شمشیر چوبی به او حمله کرد. استاد بدون اسلحه در برابر او قرار گرفت و توانست حملات حریفش را به خوبی خنثی کند بطوریکه رقیب نیرومند او از شدت خستگی سرانجام تسلیم شد و شمشیرش را انداخت. او بعدها گفت که می توانست همه حرکات حریفش را حتی قبل از اینکه به مرحله اجرا در بیایند ببیند و این برای او به منزله جرقه ای برای ابداع یک سبک جدید برد. او توانسته بود یک مهاجم مسلح را بدون استفاده از هیچ گونه اسلحه ای و بدون اینکه آسیبی به وی وارد کند از پا بیندازد.
دوشو آن گاه به تمرین و آموزش این رشته پرداخت و این کار را تا پایان عمرش ادامه داد. بعد از مرگ او در آوریل سال 1969 دولت ژاپن عنوان معلم ملی هنرهای رزمی را به وی اعطاء کرد. فرزند استاد، کیششومارو اوشیبا که وارث القاب و عناوین پدر و مفتخر به عنوان Doshu یا رهبر راه می باشد، توانست راه پدر را به خوبی ادامه دهد و هم اکنون به واسطه تلاش های او نزدیک به یک میلیون نفر در جهان به این ورزش می پردازند. آی کی دو، هماهنگی بین ذهن و بدن را افزایش می دهد و یکی از موثرترین و بهترین راههای دفاع شخصی محسوب می شود. این رشته به افراد این قدرت را می دهد تا از خود در برابر هر تعداد مهاجم به خوبی حمایت نمایند. در این سبک از تکنیک هایی مشابه کاراته Ashihara استفاده می شود که با استفاده از آنها می توان از تکنیک قفل کردن مفصل ها برای از کار انداختن عضلات حریف استفاده برد.و حرکات طبیعی هستند و اکثر حملات در این سبک به صورت ذاتی و با الهام از ذات طبیعت انجام می شوند. یک آی کی دو کا، بدون تلاش برای حمله یا تهاجم تنها می کوشد تا خود را با شرایط هماهنگ کرده و در برابر حملات احتمالی حریفان، از خود دفاع نماید. آن گاه در صورت لزوم از ضربات مشت یا لگد خود نیز استفاده می نماید.

تاریخچه آیکیدو

آیکیدو کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می باشد که معنـای اصلـی آنها به ترتیب همـاهنـگی، نیـروی درونی و راه و روش میباشد.
تلفظ آی به معنای هماهنـگی، با آی به معنای عشـق یکی است که اوشیبا از هر دو آنها، در بینش این هنر رزمی بهره میجسـت .
مُـریهه اوشیـبـا، درسال ۱۸۸۳ در کشـور ژاپن دیـده به جهـان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبکهـای متعددی از جمله جوجیتسـو دارای مدرک بود و همچنین دربکـارگیـری از نیـزه و شمشیـر مهـارتی خـاص داشت. وی با تغییـر و تعـدیل برخی از فنون جوجوتسو، از آنها در آیکیدو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت .
سال ۱۸۸۳ در تاریخ ۱۴/۱۲ در استان واکایاما شهـر تانابه از پدر و مادری بنام یُرُکو و یوکی بدنیا آمد . از میان 5 فرزند خانواده وی تنها فرزند پسر خانواده بود. وی در خانواده ای برجسته بزرگ شد. پدرش یک مالک ثروتمند بود که به معاملات چوب وماهیگیری و فعالیت سیاسی می پرداخت. اوشیبا کودکی نسبتا ضعیف و رنجور بود.
در سنین جوانی پدرش او را به فراگیری کشتی سومو و شنا تشویق کرد و همچنین او را با گذشته ی پدربزرگش کیچی مون که در زمان خود یک سامورایی بزرگ بود آشنا کرد.
گرایش اوشیبا به قدرتمند شدن و فراگیری هنرهای رزمی به این دلیل بود که وی در جوانی شاهد حمله جمعی از سیاست مداران به پدرش بود.
سال ۱۸۹۰زیر نظر میتسو جو فوجی موتو از روحانیون معبد جیزومی از فرقه شینگون (شاخه ای از مذهب بودایی) در نزدیکی خانه اش به آموختن خواندن و نوشتن و تعالیم مذهبی در هفت سالگی پرداخت.
سال 1893 به آموزش ذن بودیسم اهتمام ورزید.
سال 1895 در سن 12 سالگی به علت اتفاقاتی که برای پدرش یوروکو که در آن زمان عضو شورای محلی و از بزرگان دهکده بود وتاثیر بسیار عمیقی در او گذاشت به هنرهای رزمی روی آورد و به آموزش کیتوریو بوجیتسو نزد استاد توکوزابورو توزاوا و یاگوربوکن جوتسو نزد استاد ماساکا توسوناکایی پرداخت.
سال 1896 در 13 سالگی به مدرسه راهنمائی واکایاماکن دای نی جین چو رفت ولی پس از یکسال منصرف شد .
سال 1897 در 14 سالگی معلم چورتکـه شد و در اداره مالیات مشغول بکار شد .
سال 1898 در 15 سالگی سبکی به نام تنجین شین یو ریو جوجوتسو را نزد استادی به نام توکوسابورو توزاوا آموزش دید.سپس همه فرمهای جوجوتسو را اعم از : کیتوریو ، یاگیو ریو ، آیویی ریو و شینکاگه ریو را آموخت.
سال 1900 در 17 سالگی جهت مبارزه با قهرمان بزرگ ژاپن به دهکده ی کوچکی در حوالی شهر توکیو عزیمت کرد و طی مبارزه ای او را شکست داد. وی در این شهر فروشگاه لوازم تحریری ایجاد نمود . و در این سال استاد کنجی تومیکی بنیانگذار آیکیدو تومیکی ریو متولد شد.
سال 1901 در 18 سالگی کار اداره مالیات را رهـا کرد و برای کار به توکیـو رفت. سوابق نشان میدهد که وی در همین سال سبکی به نام تنجین شین یو ریو جوجوتسو را زیر نظر استاد توزاوا توکوسابورو در توکیو برای مدت کوتاهی آموزش دید.
سال 1902 در 19 سالگی مغازه ای دایر کرد و به تمرین جـودو پرداخت. بعلت مـریضـی به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در کوهستانها خود راقوی می کرد و در همین سال ازدواج کرد . در همین سال استاد نوریاکی اینو هه بنیانگذار سبک شینوا تایدو به دنیا آمد.
سال 1903 در 20 سالگی با یکی از بستگان دور خود به نام هاتسو ایتوگاوا در تانابه ازدواج نمود.وی در همین سال به خدمت سربازی در دسته پیاده نظام ارتش اُساکا پیوست و آنقدر در کار تیراندازی و شمشیر بازی مهارت داشت که به او پیشوای سربازها میگفتند. از استان اُساکا به استان واکایاما رفت تا در جنگ نی چی رو شرکت کند و مرتب ورزش می کرد.
سال 1905 در 22 سالگی روانه ی جبهه ی جنگ منچوری شد.(جنگ روسیه و ژاپن)
سال 1906 در 23 سالگی از ارتش مرخص شده و به تانابه بازگشت.
سال 1907 استاد مینورو موچیزوکی بنیانگذار یوسیکان بودو به دنیا آمد. وی در آینده مفتخر به دریافت دان 10 آیکیدو از فدراسیون بین المللی هنرهای رزمی شد. لازم به ذکر است که وی بعدها دان 9 جوجوتسو ، دان 8 ای آی دو ، دان 8 جودو ، دان 8 کوبودو ، دان 5 کندو ، دان 5 کاراته و دان 5 ججتسو را نیز دریافت نمود.
سال 1908 در 24 سالگی مدرک یاگیو-ریو جوجوتسو را دریافت کرد.
سال 1909 در 26 سالگی با نظر دولت در باره یکی شدن معابد مخالفت کرد و به پیروزی رسید .
سال 1910 در 27 سالگی به هکایدو عزیمت کرد.
سال 1911 در 28 سالگی اولین دختر ایشان (به نام ماتسوکو) به دنیا آمد. وی دراین سال ورزش رزمی جودو را زیر نظر استاد کیو ایچی تاکاگی در شهر تانابه فرا گرفت.

سال 1912 در 29 سالگی از طرف دولت به او پیشنهاد شد از کیشو به هُکایدو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـکـایـدو منطقه مُن بتسو گون شی را تا کی گِن رفتند .
سال 1914 در 31 سالگی در روستای کامی یوبِتسو کارهای زیادی انجام داد و او را شی راتاکی اُ نامیدند.
سال 1915 در 32 سالـگی در هتلی در اِن گارو بنام هیساتا هوکایدو استاد سوکاکو تاکه دا پیشکسوت هنر رزمی دایتوریو را ملاقات کرد و به شاگردی او در آمد و در همین سال استاد گازوشیودا بنیانگذار آیکیدو یوشین کان متولد شد. وی بعدها مفتخر به دریافت دان 10 آیکیدو و لقب ارزشمند سوکه از فدراسیون بین المللی بودو شد.
سال 1916 استاد سوکاکو تاکه دا را به خانه خود دعوت کرد و ادامه ی فراگیری دایتوریو پرداخت.
سال 1917 در 34 سالـگی اولین پسر او (به نام تاکمون) به دنیا آمد و در همین سال در روستـای کـامـی یـوبتسـو آتش سوزی بزرگی اتفاق افتاد که او و همراهانش آنرا مهـار کردند .
سال 1918 در 35 سـالـگی به عنوان عضو انجمن شهرداری شهر در دهکده کامیوبتسو از ژوئن همین سال تا آوریل سال بعد خدمت کردو همچنین در همین سال به عنوان یکـی از مقامـات بالای ارتش مُنبِتسو گون در روستای کامی بِتسو برگزیده شد.
سال 1919 در 36 سالـگی در زمان بیماری پدر در ماه دسامبر به هکایدو برگشت.
سال 1920 در 37 سالـگی پس از مرگ پدرش در ماه ژانویه همراه با خانواده اش به کیـوتو آیابه رفت تا در آنجا زنـدگی کند.و با انیسابورو دگوچی از فرقه اموتو آشنا شد و دوجوی اوشیبا یوکو را بنا کرد.
در ماه آگوست همین سال پسر دومش (به نام کونیهارو) به دنیا آمد که در همین ماه نیز پسر اول او فوت میکند.
که اتفاقا در ماه سپتامبر همین سال دومین پسر او (کونیهارو) از دنیا میرود.
درهمین سال استاد کوییچی توهی بنیانگذار شین شین تویتسو آیکیدو و انجمن کی در شهر توکیو به دنیا آمد. وی بعدها دان 10 آیکیدو را از اوشیبا دریافت کرد.
سال 1921 در 38 سالگی در ماه ژوئن سومین پسر او (به نام کیس شومارو) به دنیا می آید.
سال 1922 در 39 سالـگی مادر او از دنیا می رود.
در این سال استاد سوکاکو تاکه دا همراه با خانواده خود برای تدریس به آیابه می آید واز 28 آوریل تا 15 سپتامبر در آنجا اقامت میکند. که درسپتامبر همین سال اوشیبا حکم کیوجی (مشاورت در تدریس) را از استاد تاکه دا دریافت میکند.
سال 1923 استاد میچیو هیکیتسوچی به دنیا آمد.وی بعدها دان 10 آیکیدو را از اوشیبا به طور شفاهی دریافت کرد.
سال 1924 در 41 سالـگی دگوچی را محرمانه از راه منچوری تا مغولستان همراهی کرد و به آیابه بازگشت.
سال 1925 در 42 سالـگی به همه گفت که راه آی کی را با جدیت دنبال کنند و در پائیز همان سال بـه دعوت دریـادار تاکِ شیتـا رئیس نیروی دریائی به توکیو رفت تا در آیاماگُشو به تـدریـس آیکیدو بپردازد .
سال 1927 در 44 سالـگی همراه خانواده خود به توکیو رفت و خانه ای اجاره کرد و همچنین مکـانی را در شیباشیرو کانو توکیو اجاره کرد و در آنجا به تدریس پرداخت. در همین سال استاد گازوشیودا در سن 12 سالگی آیکیدو را زیر نظر استاد اوشیبا آموزش میبیند.
سال 1928 استاد توماس ماکی یاما بنیانگذار آیکیدو کیجوت سوکای دارنده دان 8 در هاوائی متولد شد.
سال ۱۹۲۹ در 46 سالـگی، معلم ورزش دریا نوردان شد .
سال ۱۹۳۰ در 47 سالـگی برای دایـر کردن کـلاسی به مِجی رُشی مُراچی آیی نقـل مـکان کرد و کلاسی دایر کرد که اجـاره ای بود در این کلاس کنجی تومیکی که خود از جـودو کاران برجستـه بود شـرکـت کرد و فنـون مُـریـهـه را از نـزدیک مشاهـده نمـود.
سال 1931 در 48 سالـگی در شیـن جـوکـو واکـامـاتسـوچو کلاسی دایر کرد که نامش را کُبوکان (هومبو دوجوی قدیمی و اداره ی مرکزی جهانی فعلی) قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زیـادی بـدور او جمـع شـدنـد .
سال 1932 انجمن توسعه بودو(بودوسن یوکای) بوجود آمد و اوشیبا به سمت ریاست آن منصوب شد ، درهمین سال اوشیبا دوجویی با 150 تشک در تاکه دا واقع در ایالت نامبا تاسیس کرد .در همین سال اوشیبا خانه ای در آنجا خرید و آن را دفتر مرکزی انجمن قرار داد. گفته می شود زمانی گروهی جنگجو که تحت تعقیب افراد شوگوناته قرار داشتند در این محل به وسیله عمل هاراگیری اقدام به خودکشی کرده بودند که به همین علت مردم به این خانه لقب خانه ارواح دادند.
سال 1933 رینجرو شیراتای که سرشار از استعداد بود و به عنوان یکی از مفاخر کوبوکان مطرح بود نزد اوشیبا آمد و مدت 5 سال زیر نظر وی به فراگیری آیکیدو پرداخت.
سال 1939 کوبوکان دوجو و موسسه کوبوکای راه اندازی شدند و ایسامو تاکه شیتا به عنوان اولین رئیس منصوب شد.
سال 1940 استاد کوییچی توهی و استاد کیسابورو اوساوا به آیکی دوجو پیوستند. در همین سال شاه ته پادشاه مغولستان در سفر خود به ژاپن به توکیو رفت تا خود از نزدیک شاهد هنر آیکی اوشیبا باشد . در همین سال در دوره کابینه کونوئه کمیته اشائه بودو تاسیس شد و وزیر دارائی نیز به ریاست آن منصوب شد و اوشیبا نیز به عنوان یکی از اعضای آن برگزیده شد و به مناسبت دهمین سال بنیانگذاری مانچو کوئو سفری به منچوری داشت.
در این سال یکی از قهرمانان حرفه ای کشتی سومو به نام تن ریو مدت 2 ماه و نیم به عنوان دشی در کوبوکای دوجو مشغول تمرین شد.
در این سال ساختمان روباز برای تمرین راحت در ایواماماچی ایباراکی یرتکتور بنا شد و در همین سال آیکیدو توسط دولت ژاپن به رسمیت شناخته شد.
سال 1941 در 58 سالگی نام آیکیدو به صورت رسمی مورد استفاده قرار گرفت. درهمین سال جنگ جهانی دوم شروع شد که با وخیم شدن اوضاع شاگردان ارشد اوشیبا به جنگ فراخوانده شدند و کوبوکای دوجو که زمانی شلوغ و پرسروصدا بود تبدیل به مکانی آرام و بی سروصدا گردید.
سال 1942 در 59 سالـگی ورزش آی کی را آیـکیـدو نامید.
گازوشیدا به عنوان یکی از اساتید مسلم آیکیدو معرفی و دان 9 را که بالاترین درجه رسمی شناخته شده بود ار استاد اوشیبا دریافت نمود و چند سال بعد آیکیدو یوشینکان را که یکی از معتبرترین و یکی از 2 قطب بزرگ آیکیدو است بنیانگذاری نمود.
سال در 60 سالـگی در آیواماماچی ایباراکی پرتکتور معبد آیـکیـدو را سـاخـت .
سال 1945 در 62 سالـگی از دولـت بورسیـه گرفت و مکانی بنام زایـدان هُجین کُبوکای را دایر کرد و با حضور شاهزاده کوئونه آی کـی بـوجوتسو را ورزش آی کی نامیـد و در استـان ایبـاراکی محله ایواما کلاسی در بیرون از خانه خـود دایـر کـرد .
سال 1947 تشکیل دوباره مرکز کوبوکای در فدراسیون آیکی کای.
سال 1948 آیکی کای توسط دولت به عنوان تنها مرجع رسمی آیکیدو به رسمیت شناخته شد. در همین سال استاد کیس شومارو اوشیبا مدیر عمومی تشکیلات سازمان کل باشگاهها شد.
سال 1949 استاد کنجی تومیکی شیوه ای از آموزش آیکیدو را ایجاد کرد که بر مبنای اصول تربیت بدنی استوار است و نوعی مسابقه کنترل شده در آیکیدو را بوجود آورد.
سال 1950 رشد و توسع آیکیدو آغاز شد ، این هنر ابتدا در هاوائی و ایالات متحده و سپس فرانسه معرفی شد. روح شرقی و عمیق این هنر به زودی ذهن علاقه مندان و روشن فکران را به خود مشغول ساخت و باعث گسترش بلافاصله آن شد.
سال 1952 در 69 سالـگی به شهرهای مختلف سفـر کرد و آیکیـدو را گستـرش داد.
سال 1955 اقدامات موثر باعث گسترش فراوان آیکیدو در سطح ژاپن گردید.
سال 1959 اولین شماره از مجله آیکیدو منتشر شد.
سال 1960 در 77 سالـگی در تلویزیون ژاپن گـواهینـامه شی جو هوشو را در روز بونکا دریافت نمود و از اوائل سالهای دهه 60 انجمن آیکیدو دانشجویان دانشگاه تاسیس یافت.
سال 1946 در 81 سالگی (تابستان این سال) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آیکیدو، مـدال افتـخار دریافت نمـود.
سال 1966 در 83 سالـگی از کشـور بـرزیـل از کلیـسـای کاتولیک آپُستُ لیکا اُرتو دُشیا از طرف بالاترین مقام کلیسا بهترین لقب کاتولیک (آپست لیکا اُرتودشیا هـاکشـاکـو) برای او ارسال شد .
سال 1967 در 84 سالگی ساخت اداره مرکزی باشگاه جدید آغاز و در شهر توکیو مدرسه آیکیدو شناسانده شد.و در همین سال کیس شومارو اوشیبا به سمت ریاست آیکی کای منصوب شد. در این سال استاد اعظم موریهی اوشیبا نمایشی را در جشن افتتاحیه دوجوی جدید به اجرا گذاشت که این آخرین برنامه بنیانگذار آیکیدو بود.

سال 1968 ساختمان یک طبقه چوبی تخریب و ساختمان جدید با 5 طبقه جایگزین آن گردید تا جوابگوی شاگردان باشد. در همین سال یک سیستم به نام مدرسه آیکیدو در هومبو دوجو تاسیس شد و این مدرسه دارای 3 دوره میباشد :

1. مقدماتی
2. متوسط
3. پیشرفته

که دوره تحصیلات این مدرسه شامل آموزش آکادمیک و تکنیکی آیکیدو بود.
سال 1969 در 86 سالـگی بخاطر کار بزرگی که انجام داده بود (ابداع ورزش آیکیدو) از استاندار واکـایـامـا مـدرک تـانـابـه شیـمییُ شیمین را دریافت کرد و از محله ایواما، ایواماچو مییُ چُمین را گرفت و سرانجام استاد اعظم موریهی اوشیبا در بامداد یکی از روزهای سال 1969 ساعت ۵ صبح بـدرود حیـات گفت. روز قبـل از فـوت مـدرکی بنام سیگُ ای کونسان تُ زویی هُـشُ را دریـافـت نمود. نام او به عنوان یکی از نوابغ منحصر به فرد تاریخ رزمی ژاپن ثبت شد.